پدر ماجراجویان معلول ایران کیست؟
حالا دیگر معروف شده به «پدر ماجراجویان معلول ایران». پاراگلایدرسواری، غواصی، سقوط آزاد از هواپیما، کوهنوردی، کایاک‌سواری، غارنوردی، کویرگردی حتی در مثلث برمودای ایران، اسکی سواری، … اینها تجربه‌های «سعید ضروری» در همه نقاط ایران بزرگ است.
همشهری آنلاین: سحر رمضانعلی‌پور: «سعید ضروری» جوان ۳۶ساله‌ای است که نامش و زندگی‌اش با دیستروفی عضلانی و ویلچر برقی قرین شده. اما اراده‌اش همه سدها را شکسته و او را لایق عنوان پدر ماجراجویی کشور کرده است. می گوید: «تا قبل از من ماجراجویی و معلولیت ۲واژه غریب بودند.»
وقتی کارنامه فعالیت‌های متنوع او را ورق می‌زنیم به راستی همین‌گونه است. ضروری از سال‌هایی می‌گوید که وارد حوزه فعالیت طبیعت‌گردی شد: «طبیعت‌گردی با معلولان را من به‌صورت جدی مطرح کردم. سال‌ها پیش وقتی در اینترنت و اطرافم جست وجو کردم متوجه شدم که افراد دارای معلولیت وارد این حوزه‌ها نمی‌شوند. یا حتی وقتی من وارد حوزه‌ای می‌شدم تجربه‌ای وجود نداشت. آن موقع کسی نمی‌دانست با فردی که معلولیت دارد چگونه باید رفتار کند. مثلاً چطور می‌توان غواصی کرد. اما حالا وقتی خیلی از افراد دارای معلولیت می‌بینند که می‌توان به تنهایی یا با گروه طبیعت‌گردی را تجربه کرد آنان هم ترغیب به انجام این کارها می‌شوند. درواقع یک معمای حل شده، است.»
او درباره روحیه هیجان طلبی اش می‌گوید: «هر کاری را که دلم بخواهد انجام می‌دهم. این احساسات از روحیه هیجان‌طلبی‌ام سرچشمه می‌گیرد و حتی ریشه در وجودم دارد. مثلاً ترسم از ارتفاع یا ترسم از خفگی. اما سراغ ترس‌هایم می‌روم و با آنها مواجه می‌شوم و نمی‌گذارم مانع من شوند.»
تجربه‌های عجیب و غریب
این طبیعت‌گرد ماجراجو از تجربه‌های غارنوردی، پرواز با ویلچر، غواصی آزاد با حبس نفس و… به‌عنوان تجربه‌های خاص نام می‌برد: «عجیب‌ترین تجربه‌ام این بود که با ویلچرم زیر پاراگلایدر وصل شدم و پرواز را تجربه کردم. سقوط آزاد را هم که ۳بار با مربی تجربه کردم خیلی هیجان‌انگیز بود. هر وقت یاد هرکدام می‌افتم هنوز همان احساسات هیجان‌انگیز سراغم می‌آید.» او تأکید می‌کند که بهترین بخش یک ماجراجویی این است که با ترس‌هایمان مواجه می‌شویم و بر آنها غلبه می‌کنیم.
«یادگیری» تنها زمان شگفت‌زده شدن
ضروری سعی می‌کند که فعالیت‌هایش در حوزه‌های مختلف، زیرساختی باشد. به همین دلیل تجربه کارهای جدید که شاید برای بسیاری از ما دور از ذهن باشد برای او عجیب نیست؛ بلکه حتی از بدیهیات زندگی‌اش محسوب می‌شود. می‌گوید: «این‌قدر در هریک از سفرها و تجربه‌هایم غرق شده و در دسترسم است که شاید حتی به آنها فکر نمی‌کنم. اما از نظر دیگران تعجب‌برانگیز به نظر می‌آید. من موانع را برداشته و دنبال علایقم رفته‌ام. تنها عاملی که مرا شگفت‌زده می‌کند یادگیری است.»
یک گروه برای ماجراجویی
ضروری مؤسس گروه ماجراجویان ایران است؛ گروهی که به گفته خودش سفرهای بسیار عجیب و غریبی را برگزار کرده. می‌گوید: «تجربه‌هایی که حتی افرادی که معلولیت هم ندارند به سمت آنها نمی‌روند. تأثیر رفتار من بر دیگران خیلی زیاد بوده و این را در پیام‌هایی که به من می‌دهند متوجه می‌شوم.»
کایاک سواری قشم
با وجود معلولیت هم می توان خوب زندگی کرد
ضروری سعی می‌کند امکانات بیشتری را در دسترس افراد دارای معلولیت قرار دهد. او تنها عضو آسیایی در کمیته پارارفتینگ فدراسیون بین‌المللی رفتینگ است: «در این کمیته آیین‌نامه‌های مسابقات جهانی بین‌المللی تدوین می‌شود؛ یعنی یک کار زیرساختی در سطح دنیا. کاری بسیار هیجان‌انگیز، تخصصی و دشوار بود که در دوره‌ای انجام شد. اما به علت کرونا هنوز مسابقاتش برگزار نشده است. من این فضا را ایجاد کردم.»
می‌گوید که معلولان انگیزه بخشی نمی‌خواهند بلکه بیشتر نیاز به بستر مناسب برای حضور اجتماعی دارند: «اگر این بستر فراهم شود انگیزه هم می‌گیرند. هرچند که ما باید نشان دهیم که با وجود معلولیت هم می‌توان خوب زندگی کرد. حتی در این اوضاع سخت اقتصادی. البته کار راحتی نیست.»
خروج از نقطه امن
می‌گوید: «خیلی وقت‌ها به من می‌گویند تو چقدر دوستان خوبی داری. افراد توجه نمی‌کنند که این دوستان را از کجا پیدا کرده‌ام. کاری که من انجام داده‌ام این است که از نقطه امنم، خارج و با آدم‌ها آشنا شده‌ام. خیلی از افراد دارای معلولیت این کار را کرده‌اند و الان افراد موفقی هستند. فضای مجازی هم خیلی کمک می‌کند که با تأیید گرفتن‌ها انگیزه‌شان بیشتر شود. مطمئنم اگر فضای مجازی نبود خیلی از افراد این‌قدر تلاش نمی‌کردند. به نظرم همه آدم‌ها باید ۵۰درصد از راهشان را بروند تا بقیه بتوانند کمکشان کنند.»
سوار شدن به مترو و اتوبوس، یک کار بسیار سخت
ضروری با اینکه به ظن بسیاری از ما دشوارترین تجربه‌ها را در کارنامه کاری‌اش دارد اما سخت‌ترین کار را در زندگی سوار شدن به مترو و اتوبوس می‌داند. می‌گوید: «من در طبیعت خیلی راحتم. در شهر چالش‌های زیادی دارم. ولی امیدوارم دوستان فعال در حوزه حقوق معلولان به جای تمرکز بر افزایش خدمات ون‌های شهرداری بر استفاده از حمل‌ونقل عمومی و اتوبوس و مترو و مناسب‌سازی آنها متمرکز شوند.» او به هند و امارات هم سفر کرده: «اوضاع هند از ایران خیلی بهتر است. امارات هم از نظر مناسب‌سازی فوق‌العاده و ایده‌آل است. حتماً در همه کشورها حتی کشورهای اروپایی مشکلاتی هست اما بستگی به درصد مشکلات دارد.»
زندگی ضروری
مؤسس گروه ماجراجویان ایران یک کتاب هم دارد به نام «زندگی ضروری». کتابی که با یک تعلیق شروع می‌شود و به اوج می‌رسد و از ضرورتی می‌گوید که نه فقط به خودش بلکه به همه معلولان فکر می‌کند.
